ฉันชื่อแวว ทำงานโรงงาน ถ้าเลิกกะดึกก็จะมีมอเตอร์ไซค์วินคันหนึ่งที่ฉันใช้งานประจำ สามารถโทรให้ลุงแกไปรับตลอด เพราะอพาร์ทเม้นท์ที่ฉันเช่าอยู่มันค่อนข้างลึกพอสมควร ต้องผ่านทุกหญ้าเปลี่ยว ๆ แต่ด้วยความที่มันราคาถูกและสภาพดี ฉันเลยเลือกที่อยู่ แต่วันนี้แกบอกกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ฉันเลยนั่งรถเมล์ไปลงปากซอยแล้วเรียกบริการวินที่อยู่แถวนั้น มันเป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว เลยเหลือวินอยู่แค่สองคน
คนที่ตัวใหญ่กว่าขับออกมารับฉันทันที ฉันนั่งซ้อนแล้วบอกชื่ออพาร์ทเม้นท์อันเป็นจุดหมายปลายทาง เขาพยักหน้ารับก่อนขับเข้าไปเรื่อย ๆ ฉันไม่ได้เอะใจอะไรจนกระทั่งไปถึงทุ่งนาเปลี่ยว ๆ มีต้นฉำฉาขึ้นติด ๆ กันรกทึบไปหมด เขาก็เลี้ยวลงข้างทางไปเฉยเลย ฉันตกใจมากรีบกระโดดลงจากมอเตอร์ไซค์ แต่ก็ช้าไปกว่าเขาที่ทั้งตัวใหญ่และแข็งแรงกว่ามาก ตอนนั้นฉันกลัวไปหมด พยายามดิ้นรนเพราะรู้ดีว่าเขาคงไม่ได้จะทำดีกับฉันแน่ ๆ ข่มขืน ฆ่าข่มขืน คำนั้นวนเวียนอยู่ในใจ น้ำตาไหลพราก
เขาอุ้มฉันไว้ ก่อนจะพาไปแถว ๆ ต้นฉำฉา ข้างล่างมีต้นหญ้าเล็ก ๆ เขาวางฉันลงกับพื้นนั้นแล้วกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างกาย ถอดหมวกกันน็อคออก …
